"આ સુખની વ્યાખ્યા શું?"

મોબાઇલનાં એક પ્રોબલમ અંગે આજે વોડાફોન સર્વિસ સેંટર જવાનું થયુ.

કમ્પ્લેઇન ટોકન લીધા પછી થોડી રાહ જોવી પડે તેમ હતી. મારી પાસેનો ટોકન નંબર આવવાને સમય લાગે તેમ હતો માટે એક ખાલી જગ્યા શોધી હું ત્યાં બેસી ગયી. થોડી વારે મારી પાસેની ખાલી પડેલી સીટ પર બે સજ્જન આવી બેઠા.તે પણ મારી જેમ ક્યુમાં જ હતા. બંનેની વાતો પરથી લાગ્યું કે તેઓ જૂના મિત્રો હોવા જોઇયે અને બહુ સમય બાદ મળવાનું થયું હોય તેવું પણ લાગ્યું.

મારી પાસે સમય પણ હતો અને નવરાશ પણ. બીજું કોઇ જ કામ પાસે ના હોવાથી મારું ધ્યાન તે બંને મિત્રો વચ્ચે થતી વાતો તરફ ખેંચાયું.તેમનું આખું કન્વર્શેસન સાંભળ્યા બાદ કાઇ અલગ અને
અકળાવનારી અનુભૂતિ થઇ..બંનેના દેખાવ અને આઉટફીટ પરથી જ તેમના વચ્ચે રહેલી આર્થિક અસમાનતા પ્રગટ હતી.

કેમ છો? ક્યાં છો? પરિવાર-બાળકો વગેરેની ઔપચારિક વાતો બાદ ધીરે ધીરે એક ગંભીર સબ્જેક્ટ ચર્ચાવા લાગ્યો..આ આખો સંવાદ અહિં અક્ષરસહ રજૂ કરુ છું.

શું કરિયે યાર! આ ઓછી આવક, ભયંકર મોંઘવારી અને કુંટુંબની પ્રાથમિક જરુરિયાતોની વચ્ચે એવું ભીંસાઇ જવાયુ છે કે ગુંગળામણ થાય છે..બાળકોનું શિક્ષણ,ઘરવપરાશની ચીજો,લાઇટબીલ
આ..ઓ..તે..લાખો જરુરી ખર્ચા અને પાછા સામાજિક વ્યવહાર તો દર બીજા દિવસે ઉભા જ હોય છે..બે છેળા જ ક્યાંય ભેગા નથી થતાં.આખા દિવસની તનતોળ મહેનત છતાંય ભાણા પર બેસતાવેંત ભૂખ મરી જાય છે.રાત પળે નિંદર નથી આવતી,સતત એક જ વિચાર કે કાલે પડતા ખર્ચાને કેમ પહોંચી વળાશે? સાચૂ કહું, તારી જેમ મારી પાસે પણ જો રુપિયા છાપવાની મશિન હોત તો યાર ! વિચારીને જ મને આરામનો અનુભવ થાય છે..કેટલું સુખ અને વૈભવ..નિરાંતનું જીવન..છે તને કાંઇ ચિંતા? અરે આવતી કાલ તો શુ તને આખું જીવન કાઇ ખોટ વર્તાય તેમ નથી.બસ મને પણ એક વાર કેબીસીમાં ચાંસ મળે અને હું પણ કરોડ રુપિયાનો માલિક બનું!!!

ત્યાંજ બીજો મિત્ર બોલી ઉઠ્યો..
લાખો રુપિયા કમાઇ લેવાથી પણ પ્રોબ્લેમ્સ તો તે જ રહેવાના છે ભાઇ..આ હું રહ્યો તારી સામે તેનું જીવતુંજાગતું ઉદાહારણ! મને કોઇ જ કમી નથી પૈસાની..તેમ છતાં પણ મને ભૂખ નથી લાગતી રાત્રે હું પણ તારી જેમ જ જાગતો પળ્યો રહું છુ.તારા અજંપાનું કારણ પણ પૈસો અને મારા અજંપાનું પણ તે જ કારણ..સવારથી જ ચકેડા ચાલું થઇ જાય..આજે કેવા પેંતરા કરવા કે મને બમણો નફો થાય.આવતા નફા ને ક્યાં કઇ રિતે યુઝ કર્વો કે ટેક્શ બચાવી શકાય..હરિફોને કેમ પછાડવા, અને રોજ બદલતી ટેકનોલોજીથી પણ સભાન રહેવું..જરા પણ ચૂકી ગયા તો સમજો આખા વર્ષનું અંતર આવી જાય નફામાં..બસ આ બધાં વિચારોમાં જ એવો અટવાઇ રહું છું કે જમવાનું..આરામ..પત્નિ..બાળકો..બધું જ જાણે વિસરાઇ જવાય છે..પૈસો ના હોય તે પણ ડિસએડવાન્ટેજ અને હોય તે પણ..

ટોકન નં.૨૩..મારા હેલ્પ કાઉન્ટર પરથી અનાઉંસ થયું અને મારે જવું પડ્યું.

મારું કામ પતાવી ઓફિસ આવીને બેઠી તો પણ મગજમાંથી તે બે મિત્રો જતા જ ન હતા.


કેટલી સાચી વાત..એક વ્યક્તિ દુઃખી છે કે કમાણી ઓછી છે અને એક વ્યક્તિ દુઃખી છે કે કમાણી વધારે છે..આ પરિસ્થિતિને શું કહેવું? લાલચ કે પછી અસંતોષ? ધનવૈભવમાં જેઓને સુખ દેખાય છે તે પણ એક છલના જ છે ને? ખરેખર શું આ "સુખ"ની વ્યાખ્યા કરવી તે ખૂબ અઘરું કામ છે? આવા તો કેટલાય પ્રશ્નો ઘુમરાયા કર્યા દિલોદિમાગ પર,ખાસ તો એ કે "આ સુખની વ્યાખ્યા શું?"

ઉષ્મા